Vly - I [Time]

The Laser's Edge

In het verleden was de line-up van een supergroep niet altijd een garantie voor artistiek succes. Denk maar aan GTR of Asia. Maar met Vly lijken de puzzelstukjes in elkaar te schuiven. ‘I / [Time]’ is een erg geslaagde mix van prog- en postrock. Of – zoals het label rondbazuint – post-floydiaanse prog, wat helemaal niet ver van de waarheid is. 

De band begint als twee vreemdelingen die elkaar over de Atlantische Oceaan digitale eentjes en nulletjes toesturen. Gitarist Karl Demata (Crippled Black Phoenix) komt in contact met de New Yorkse zanger Keith Gladysz, die aan Demata’s demo’s een melodische, dromerige en indie-sensibiliteit toevoegt. Het schrijversduo wil toetsenist Elisa Montaldo (Il Tempio Delle Clessidre) erbij, die haar retroklanken een meer spaarzame en hyperfunctionele invulling geeft. Demata rekruteert vervolgens bassist Chris Heilmann, een andere oudgediende uit CBP, die de muziek een classic rock-ruggengraat bezorgt.

Enter Mattias Olsson. De onvoorspelbare Zweedse drummer heeft zich al een tijdje bekeerd tot het nomadendom. Sinds zijn ontslag bij Änglagård leiden zijn – vaak digitale – omzwervingen hem naar de verschillende continenten. Dropbox en Skype zijn inderdaad niet meer weg te denken uit het bestaan van de professionele artiest; en het hele productieproces van Vly legt hiervan getuigenis af. Dat internationale opnamesessies via het internet niet haaks hoeven te staan op de aloude chemie in de studio, lijkt hiermee bewezen.

Hoe paradoxaal het ook klinkt, de post-prog van Vly doet ons meer dan eens denken aan de proto-prog van The Beatles en vooral Pink Floyd. Het lijkt alsof de cirkel van de muziekgeschiedenis zich na vijftig jaar sluit. Het geeft aan dat Vly met het ene been in het verleden en het andere been in de toekomst staat. We kunnen ons voorstellen dat dit het ultieme compliment is voor menig progensemble. De invloeden uit de sixties-psychedelica worden immers niet slaafs geïncorporeerd, maar werken als katalysator voor een tijdloos klankenpalet.

De pertinente opener Circles is meteen een winnaar om de verzamelde concurrentie stikjaloers te maken. Time en Silver Beaches bouwen op naar een superieure finale. Out Of The Maze en Message In Water zijn de dragers van hoogdringendheid; de urgentie waarmee ze rocken is evident in Montaldo’s scheurende Hammondorgel. Hypnotic heeft het bezwerende ritme van een Zwitserse klok en Keith Gladysz’ expressieve verteltrant en harmonie. In het pianistieke kleinood Time Remembered is de ruimte tussen de noten even belangrijk als de noten zelf. Op de achtergrond van Dark Days tokkelt een folkmelodie mee. Het beste is bewaard voor het einde: in Perfect Place komen Gilmour-achtige gitaren, harmony-vocals en de Hammond B3 in één magnifieke beweging samen.

Met zijn grootse melodieën en Floydiaanse sound moet Vly gemakkelijk aansluiting vinden bij zowel de moderne indiefan als de traditionele progrocker. Bovendien bewijst deze jonge band nog maar eens dat historische invloeden op een eigen, creatieve manier geactualiseerd kunnen worden. En het belangrijkste:  ‘I / [Time]’ is gewoon een prachtschijf die de volgende maanden niet uit je cd-speler weg te slaan zal zijn.